همه ساله همزمان با برگزاری سالگرد ارتحال امام خمینی، شماری از افراد و نهادهای معلوم الحال با راه اندازی موجی از تبلیغات نفرت انگیزانه سعی در سیاسی جلوه دادن اهداف برگزاری مراسم تجلیل از یکی از تاریخ سازترین رهبران قرن 20 دارند؛ اما واقعیت این است که برگزاری مراسم تجلیل از امام خمینی به هیچ عنوان نمی توان محدود و منحصر به یک جغرافیای خاص سیاسی بماند؛ زیرا امام خمینی خود رهبری جهانی و متعلق به سرمایه های مشترک انسانی و بشری است و تجلیل از او تجلیل از راه و آرمانی است که او پایه گذارش بود و این راه تا زمانی که انسان و جهان وجود دارد، استمرار و ادامه خواهد داشت.
این درست است که برآیند قیام و انقلاب امام خمینی، تشکیل یک نظام سیاسی در ایران بود و در این میان، این امر نیز اهمیتی ندارد که نظام کنونی ایران که برآمده از انقلاب به رهبری امام خمینی است، تا چه حد توانسته است آرمان های بزرگ او را تحقق عینی و عملی ببخشد؛ زیرا نظام مستقر در ایران اگر چنین توفیقی هم داشته باشد، نمی تواند اثر و ثمری برای دیگر ملت ها داشته باشد؛ اما اندیشه و آرمان امام خمینی، چنین نیست.
او به آینده بشریت می اندیشید و از متن نامه بیدارگرانه و هشدارآمیز وی به میخاییل گورباچف؛ آخرین رهبر شوروی پیشین نیز کاملا پیداست که وی، فراتر از افق های تنگ و محدود مرزهای سیاسی منحصر به قلمرو سرزمینی ایران می اندیشید و همین بینش و نگرش اوست که وی را در شمار رهبران جهانی و از زمره سرمایه های ارزشمند انسان ها در هر نقطه از این جهان که هستند قرار می دهد.
بنابراین در پاسخ به این پرسش که چرا از امام خمینی تجلیل می کنیم باید گفت که تجلیل از امام خمینی، فراتر از تجلیل از چه گوارا، گاندی، نلسن ماندلا و سایر رهبران بزرگ و تاریخ سازی است که در قرن بیستم میلادی نقش موثری بر روند تحولات جهانی داشتند و مسیر تاریخ را تغییر دادند.
امروز از چه گوارا به مثابه نماد آزادیخواهی و مبارزه با استبداد و برپایی انقلاب مردمی در سراسر جهان از جمله در افغانستان تجلیل می شود. حتی به اعتبار بزرگداشت از اندیشه انقلابی چه گوارا از پیروان مکتب مبارزاتی «چه» در امریکای لاتین مانند هوگو چاوز و فیدل کاسترو نیز تجلیل می شود؛ بنابراین تجلیل از امام خمینی و راه و آرمان و مکتبی که او براساس ایدئولوژی اصیل اسلام انقلابی پایه گذاری کرد و امروزه یکی از الگوهای زنده مبارزه سیاسی و انقلابی در خاورمیانه و جهان اسلام شمرده می شود و حتی در آغازین روزهای به ثمر نشستن آن نیز بسیاری از کشورهای تحت ستم و سلطه جهان از فلسطین اشغالی تا الجزایر و افغانستان، تحت تاثیر این جریان انقلابی قرار گرفتند که ایدیولوگ آن امام خمینی بود، نمی تواند ماهیتا امری سیاسی و نشانگر تامین منافع یک کشور خاص در افغانستان باشد؛ افزون بر آنکه صرف تجلیل از یک شخصیت فرامرزی، نمی تواند منافع مهم کشوری را تامین نماید.
تجلیل و بزرگداشت از امام خمینی نه ربطی به وابستگی سیاسی به یک کشور خاص دارد و نه این امر، مخالفتهای کین توزانه، غیرمدنی و ضد اخلاق و آداب انسانی گروهی آشوبگر و فرصت طلب را برمی تابد.
از سوی دیگر نباید از یاد برد که ما در کشوری زندگی می کنیم که قرار است در آن برپایه اصولی مانند آزادی بیان و آزادی فعالیت های اجتماعی و مدنی، تجلیل از شخصیت های بزرگ تاریخی و انقلابی ولو غیرافغانستانی هم باشند پیش از همه یک حق مدنی و دموکراتیک است و این درست به همان دلیلی که مخالفان استفاده از چنین حقی با تکیه بر آزادی بیان،‌ دست به آشوب و دشنام و پرخاش و توهین و اتهام می زنند، جانبداران آن به طریق اولی می توانند از این حق برخوردار گردند؛ بدون آنکه در این خصوص، مانعی قانونی وجود داشته باشد.